Η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο.

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες δεν έγραψε απλώς ιστορίες· δημιούργησε κόσμους, όπου το πραγματικό μπλέκεται με το φανταστικό με τρόπο φυσικό.

Ο Μάρκες γεννήθηκε το 1927 στην Κολομβία και μεγάλωσε μέσα σε διηγήσεις, μύθους και θρύλους. Από αυτά τα παιδικά ακούσματα γεννήθηκε το μαγικό ρεαλιστικό σύμπαν του, όπου η ζωή έχει πάντα κάτι το υπερφυσικό και το θαύμα είναι μέρος της καθημερινότητας.

Στο αριστούργημά του, «Εκατό χρόνια μοναξιάς», αφηγείται την ιστορία της οικογένειας Μπουενδία και του χωριού Μακόντο, ενός τόπου που μοιάζει μακρινός, κι όμως καθρεφτίζει ολόκληρη τη Λατινική Αμερική. Εκεί, ο χρόνος γυρίζει σε κύκλους, η μνήμη πονά, κι η μοναξιά γίνεται κοινή μοίρα των ανθρώπων.

Όταν το 1982 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, είπε πως η αποστολή του ήταν να δώσει φωνή σε μια ήπειρο που έζησε μέσα στα όνειρα, τις αδικίες και τα θαύματα. Ο Μάρκες πίστευε ότι η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο, γιατί μας διδάσκει να νιώθουμε.

Όπως είπε κάποτε: «Η ζωή δεν είναι αυτή που ζήσαμε, αλλά αυτή που θυμόμαστε και όπως τη θυμόμαστε για να την αφηγηθούμε».

Κι ίσως γι’ αυτό τα έργα του δεν γερνούν ποτέ, γιατί μιλούν με τη γλώσσα της μνήμης, της αγάπης και της ανθρώπινης ψυχής.

Ο Μάρκες μάς καλεί να δούμε τη μαγεία που κρύβεται μέσα στο καθημερινό. Και να θυμόμαστε πως, ακόμη κι αν είμαστε “εκατό χρόνια μοναξιάς” μακριά ο ένας απ’ τον άλλον, η φαντασία και η ελπίδα μάς ενώνουν.

---