ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΦΕΛΕΙΣ! ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ
Μήπως θα πρέπει να πάψουμε να κρατούμε αυτή τη χρυσή, προδοτική όμως, ουδετερότητα; Να πάψουμε να μιλούμε γενικώς και αορίστως γι’ αυτούς που, μέσα στην παράνοιά τους, επιδιώκουν τον πόλεμο;
Τώρα 25% έκπτωση σε όλες τις παραγγελίες και 3,-€ μεταφορικά!
Απόρριψη
Μήπως θα πρέπει να πάψουμε να κρατούμε αυτή τη χρυσή, προδοτική όμως, ουδετερότητα; Να πάψουμε να μιλούμε γενικώς και αορίστως γι’ αυτούς που, μέσα στην παράνοιά τους, επιδιώκουν τον πόλεμο;
''Τώρα εμάς μας καίνε όλα τα σήμερα, οι Δευτέρες και οι προθεσμίες. Φοβόμαστε να κοιτάξουμε προς τα μεγάλα, μην τύχει και καθρεφτιστεί μπροστά τους το κενό, που επιτρέψαμε να δημιουργηθεί μέσα μας.''
''Το άτομο συνθλίβεται ανάμεσα σ’ αυτό που θέλει και σε μια πραγματικότητα που τις περισσότερες φορές είναι επώδυνη και γι’ αυτό προτιμά να πιστεύει αυτό που θέλει, και δέχεται εύκολα αυτό που του φυτεύουν στο μυαλό μέσα από την εξαναγκασμένη επαφή του με τον εικονικό κόσμο.''
''Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, να διαβάζουμε βιβλία στα παιδιά μας. Να τα μυήσουμε στον μαγικό κόσμο του βιβλίου, στον κόσμο της φαντασίας, σ’ έναν κόσμο που μας επιτρέπει να ονειρευόμαστε. Έναν κόσμο που μας ωθεί να δημιουργήσουμε ένα μέλλον με ιδανικά και αξίες.''
Στο αιώνιο παρόν που ξυπνάει μνήμες και νοήματα, το ιδεατό σκίρτημα θα θροΐσει ξανά. Δυο χέρια θα ανοιχτούν, σαν φτερά, στον οίστρο της νύχτας, για να προσφέρουν στον βωμό το αίμα του πικρή θυσία, για να κυματίσει μια αυτούσια ελπίδα στη ρωμαλέα γη, για να ξυπνήσει ο οίστρος μιας αποκαλυπτικής αλήθειας.
Της Νικητούλας Καπελλάκη Πέφτεις το βράδυ για να κοιμηθείς και θέλεις να ονειρευτείς ό,τι δεν πρόλαβες στο ξύπνιο σου. Όταν ξυπνάς, μεταμελείσαι για τους απρόσκλητους εφιάλτες… Ξεφλούδιζες, λέει, με μανία […]
Του Σταύρου Παπαδόπουλου Ναύπλιο, 1834. Η αίθουσα του δικαστηρίου μύριζε υγρασία και καμένο λάδι από τους λύχνους. Οι βαριές κουρτίνες δεν άφηναν το φως να περάσει, λες και η ίδια […]
Ο καθένας μας μπορεί να γράψει – να είναι συγγραφέας. Καθένας μας έχει μία ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Όλοι έχουμε ένα βιβλίο μέσα μας. Κανείς δεν έχει δει τη ζωή μέσα από τα δικά μας μάτια. Ας γράψουμε την ιστορία μας για να πάρει διάσταση, να γίνει πραγματική και να μην χαθεί…
Της Κατερίνας Γραμματικού Είχε από τη στιγμή που γεννήθηκε δικαίωμα στη ζωή. Ήταν υπεύθυνος πολίτης, ηθικός. Γιατί να του στερούν το δικαίωμα να επιλέξει τον θάνατό του και ελεύθερα να […]
Τους κάναμε ξεκάθαρο ότι αγαπάμε μια κοινωνία πολυποικιλότητας, με ανθρώπους που δεν κρίνουμε από το χρώμα, τα χαρακτηριστικά ή τη σεξουαλικότητά τους. Αγαπάμε και εκτιμάμε τους άλλους, γιατί είναι καλόψυχοι, φιλότιμοι, τίμιοι και άξιοι...
''Φοβάμαι να πω ότι τείνουμε να συνηθίσουμε να μην αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα ή και την ίδια τη ζωή με τις αισθήσεις μας όπως την όραση, τη αφή ή την ακοή αλλά να την βιώνουμε μέσα από ενδιάμεσες συσκευές που καλλωπίζουν ή “στρογγυλεύουν” την αλήθεια.''
Αχ, είναι δύσκολο να βρεις αυτό το θεϊκό μονοπάτι μέσα σ’ αυτή τη ζωή που κάνουμε, σε τούτη δω την αποβλακωμένη και ανούσια εποχή με την πνευματική της στειρότητα, την αρχιτεκτονική της, τις επιχειρήσεις της, την πολιτική της, τους ανθρώπους της!
Εγώ θα τραγουδώ γι’ αυτό τον έρωτα Που νίκησε συμβάσεις και σωστά Μ’ ωδίνες τον ξεγέννησα στα πέρατα Σπάζοντας βίαια σύνορα γνωστά.
Της Αγγελικής Μπομπούλα Ανάλυση- παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Για εκείνη… την πολύτιμή μου”, του Νικόλα Αθανασιάδη, με αφορμή την ποιητική βραδιά των εκδόσεων Κομνηνός (4 Μαΐου 2025 στο Εν Αιθρία). […]
Της Μπριμπού – Σταυράκη Ι. Ευστρατία Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025, δύο έτη μετά το δυστύχημα της σύγκρουσης τωνδύο τρένων στα Τέμπη, που έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, έγινε […]
Του Νίκου Σαββάτη Σε μια δύσκολη εποχή, με την καθημερινότητα των πολιτών να δυσχεραίνεται διαρκώς, καθώς η οικονομική στενότητα φαίνεται να παρατείνεται, η ηθική και οι αξίες αποκτούν πρόσθετη σημασία […]
Του Γιώργου Γεωργαντή Το λαμπρό πρωινό της Τετάρτης 3 Νοεμβρίου 1819, η βαριά φρεγάτα Sally Ann, απέπλεε από το ευρύχωρο λιμάνι της Βοστώνης για να διαπλεύσει τον απέραντο Ατλαντικό, με […]
της Γεωργίας Μπουζέα H συγγραφέας αναλύει πέντε ποιητικές συλλογές: “Στο μαύρο ρίγος” του Δημήτρη Καραπιπέρη, “Άρες μάρες και στιχάρες” της Ελένης Τσιούλη, “Ουρανός και γη ένας δρόμος” της Παναγιώτας Ζώη, […]
Του Επαμεινώνδα Κοντίδη Τη Δευτέρα 10 Μαρτίου 2025 και ώρα 11.35 η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, δέχθηκε επίθεση. Μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου έσπασε προστατευτική τζαμαρία με τη συνδρομή […]
Του Γιάννη Κίντζιου Η αφήγηση μέσα από την εικόνα ή τον λόγο δεν αντανακλά πάντα ένα “πραγματικό” γεγονόςαλλά μια εκδοχή ή μία οπτική του . Η χροιά, το χρώμα της […]
Της Μπρίμπου-Σταυράκης Ι. Ευστρατίας Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριό της Λέσβου ο Μήτσος, ο οποίος ήταν κάποιαςηλικίας. Δεν είχε αποκτήσει δική του οικογένεια. Έπαιρνε αγροτική σύνταξη, […]
Της Μαρίας Καρυτινού Σήμερα οι νέοι αναζητούν τον έρωτα του απόλυτου μέσα από την αλήθεια, το δίκαιο, την ανθρωπιά, την ανέγερση των χαμένων ιδανικών, την εξεύρεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Διαλαλούν […]
Του Ιανού Δελφινόσημου Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για να αποδώσουμε μια έννοια ή να περιγράψουμε μια κατάσταση, έχουν να κάνουν με τη δυνατότητά μας, να προσλαμβάνουμε και να καταλαβαίνουμε τον […]
Οι εκδόσεις ΚΟΜΝΗΝΟΣ ξεκίνησαν την πορεία τους το 1917 ως μια παρέα που αναζητούσε το στίγμα της, αλλά που πολύ σύντομα απετέλεσε παρελθόν -καθώς τα μέλη της δεν μοιράζονταν τις […]
Ακόμη και καλλιτέχνες όπως ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ή η Lady Gaga έχουν χρησιμοποιήσει τη φήμη τους για να υπερασπιστούν την ενσυναίσθηση και τη φροντίδα του άλλου: ανθρώπου, ζώου ή περιβάλλοντος.
Κι αν κάτι θα πρέπει να χαρακτηρίζει την εποχή μας, δεν είναι η παθητικότητα αλλά η αντίσταση. Δεν είναι η σιωπή, αλλά η φωνή.
Σε μια εποχή όπου η λογοτεχνία συχνά μοιάζει αποκομμένη από τον κοινωνικό παλμό, «Ένας Κήπος με Ιστορίες» έρχεται να υπενθυμίσει πως το διήγημα, όσο σύντομο κι αν είναι, μπορεί να χωρέσει ολόκληρο τον κόσμο. Είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται αποσπασματικά αλλά βιώνεται συνολικά· μια συλλογή που δεν σου ζητά απλώς να τη διαβάσεις, αλλά να σταθείς απέναντί της και να νιώσεις.
Ο κόσμος των Ιδεών. Μέσα του μπορείς να βρεις μουσική, χρώματα, αναμνήσεις και συναισθήματα. Μα αυτό που τον κάνει ξεχωριστό είναι η εμπειρία, το να βλέπεις κάτι νέο να γεννιέται.
Το «Άρωμα Πορτοκαλιού» είναι ένα τρυφερό, νοσταλγικό και βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα, που μιλά με ειλικρίνεια για τις ρίζες, τη μνήμη και την εσωτερική δύναμη των απλών ανθρώπων, μια γυναικεία εξομολόγηση γεμάτη φως, καλοκαίρι και ψυχή.
