Η ΦΩΤΙΑ Ή ΕΝΑ ΞΕΦΛΟΥΔΙΣΜΕΝΟ ΤΙΠΟΤΑ
Της Νικητούλας Καπελλάκη Πέφτεις το βράδυ για να κοιμηθείς και θέλεις να ονειρευτείς ό,τι δεν πρόλαβες στο ξύπνιο σου. Όταν ξυπνάς, μεταμελείσαι για τους απρόσκλητους εφιάλτες… Ξεφλούδιζες, λέει, με μανία […]
Τώρα 25% έκπτωση σε όλες τις παραγγελίες και 3,-€ μεταφορικά!
Απόρριψη
Της Νικητούλας Καπελλάκη Πέφτεις το βράδυ για να κοιμηθείς και θέλεις να ονειρευτείς ό,τι δεν πρόλαβες στο ξύπνιο σου. Όταν ξυπνάς, μεταμελείσαι για τους απρόσκλητους εφιάλτες… Ξεφλούδιζες, λέει, με μανία […]
Του Σταύρου Παπαδόπουλου Ναύπλιο, 1834. Η αίθουσα του δικαστηρίου μύριζε υγρασία και καμένο λάδι από τους λύχνους. Οι βαριές κουρτίνες δεν άφηναν το φως να περάσει, λες και η ίδια […]
Ο καθένας μας μπορεί να γράψει – να είναι συγγραφέας. Καθένας μας έχει μία ιστορία που αξίζει να ειπωθεί. Όλοι έχουμε ένα βιβλίο μέσα μας. Κανείς δεν έχει δει τη ζωή μέσα από τα δικά μας μάτια. Ας γράψουμε την ιστορία μας για να πάρει διάσταση, να γίνει πραγματική και να μην χαθεί…
Της Κατερίνας Γραμματικού Είχε από τη στιγμή που γεννήθηκε δικαίωμα στη ζωή. Ήταν υπεύθυνος πολίτης, ηθικός. Γιατί να του στερούν το δικαίωμα να επιλέξει τον θάνατό του και ελεύθερα να […]
Τους κάναμε ξεκάθαρο ότι αγαπάμε μια κοινωνία πολυποικιλότητας, με ανθρώπους που δεν κρίνουμε από το χρώμα, τα χαρακτηριστικά ή τη σεξουαλικότητά τους. Αγαπάμε και εκτιμάμε τους άλλους, γιατί είναι καλόψυχοι, φιλότιμοι, τίμιοι και άξιοι...
''Φοβάμαι να πω ότι τείνουμε να συνηθίσουμε να μην αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα ή και την ίδια τη ζωή με τις αισθήσεις μας όπως την όραση, τη αφή ή την ακοή αλλά να την βιώνουμε μέσα από ενδιάμεσες συσκευές που καλλωπίζουν ή “στρογγυλεύουν” την αλήθεια.''
Αχ, είναι δύσκολο να βρεις αυτό το θεϊκό μονοπάτι μέσα σ’ αυτή τη ζωή που κάνουμε, σε τούτη δω την αποβλακωμένη και ανούσια εποχή με την πνευματική της στειρότητα, την αρχιτεκτονική της, τις επιχειρήσεις της, την πολιτική της, τους ανθρώπους της!
Εγώ θα τραγουδώ γι’ αυτό τον έρωτα Που νίκησε συμβάσεις και σωστά Μ’ ωδίνες τον ξεγέννησα στα πέρατα Σπάζοντας βίαια σύνορα γνωστά.
Της Αγγελικής Μπομπούλα Ανάλυση- παρουσίαση της ποιητικής συλλογής “Για εκείνη… την πολύτιμή μου”, του Νικόλα Αθανασιάδη, με αφορμή την ποιητική βραδιά των εκδόσεων Κομνηνός (4 Μαΐου 2025 στο Εν Αιθρία). […]
Της Μπριμπού – Σταυράκη Ι. Ευστρατία Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025, δύο έτη μετά το δυστύχημα της σύγκρουσης τωνδύο τρένων στα Τέμπη, που έχασαν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, έγινε […]
Του Νίκου Σαββάτη Σε μια δύσκολη εποχή, με την καθημερινότητα των πολιτών να δυσχεραίνεται διαρκώς, καθώς η οικονομική στενότητα φαίνεται να παρατείνεται, η ηθική και οι αξίες αποκτούν πρόσθετη σημασία […]
Του Γιώργου Γεωργαντή Το λαμπρό πρωινό της Τετάρτης 3 Νοεμβρίου 1819, η βαριά φρεγάτα Sally Ann, απέπλεε από το ευρύχωρο λιμάνι της Βοστώνης για να διαπλεύσει τον απέραντο Ατλαντικό, με […]
της Γεωργίας Μπουζέα H συγγραφέας αναλύει πέντε ποιητικές συλλογές: “Στο μαύρο ρίγος” του Δημήτρη Καραπιπέρη, “Άρες μάρες και στιχάρες” της Ελένης Τσιούλη, “Ουρανός και γη ένας δρόμος” της Παναγιώτας Ζώη, […]
Του Επαμεινώνδα Κοντίδη Τη Δευτέρα 10 Μαρτίου 2025 και ώρα 11.35 η Εθνική Πινακοθήκη – Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, δέχθηκε επίθεση. Μέλος του ελληνικού Κοινοβουλίου έσπασε προστατευτική τζαμαρία με τη συνδρομή […]
Του Γιάννη Κίντζιου Η αφήγηση μέσα από την εικόνα ή τον λόγο δεν αντανακλά πάντα ένα “πραγματικό” γεγονόςαλλά μια εκδοχή ή μία οπτική του . Η χροιά, το χρώμα της […]
Της Μπρίμπου-Σταυράκης Ι. Ευστρατίας Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριό της Λέσβου ο Μήτσος, ο οποίος ήταν κάποιαςηλικίας. Δεν είχε αποκτήσει δική του οικογένεια. Έπαιρνε αγροτική σύνταξη, […]
Της Μαρίας Καρυτινού Σήμερα οι νέοι αναζητούν τον έρωτα του απόλυτου μέσα από την αλήθεια, το δίκαιο, την ανθρωπιά, την ανέγερση των χαμένων ιδανικών, την εξεύρεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Διαλαλούν […]
Του Ιανού Δελφινόσημου Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για να αποδώσουμε μια έννοια ή να περιγράψουμε μια κατάσταση, έχουν να κάνουν με τη δυνατότητά μας, να προσλαμβάνουμε και να καταλαβαίνουμε τον […]
Η υπόθεση του παλαιστινιακού λαού είναι η δική μας υπόθεση, και ως Αφρικανοί, γνωρίζουμε καλά τι σημαίνει να βλέπουμε τη γη μας να αποσπάται από εμάς, τι σημαίνει να βλέπουμε το πεπρωμένο μας να αποφασίζεται αλλού, σε χάρτες σχεδιασμένους από χέρια που δεν γνωρίζουν τη γλώσσα μας ή τον πόνο μας
Σύμφωνα με τον Lyotard, η νεωτερικότητα στηριζόταν σε μεγάλες συλλογικές αφηγήσεις (Θεός, Έθνος, Πρόοδος, Οικογένεια, Επανάσταση). Σήμερα αυτές έχουν χάσει την καθολική ισχύ τους με αποτέλεσμα καμία ενιαία πηγή αξιών να μην δεσπόζει, η κοινωνία να γίνεται πολυφωνική αλλά και να αποσυντονίζεται.
ο νεορομαντισμός λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στον κλασικό ρομαντισμό και τα νεωτερικά ρεύματα του 20ού αιώνα, προσφέροντας έναν πιο εσωστρεφή, συναισθηματικό και ποιητικό τρόπο θέασης του κόσμου.
Ο καταναλωτισμός, η εμμονή με το χρήμα και η συναισθηματική “ευκολία” θεωρούνται σημάδια ότι αξίες όπως το μέτρο, η εγκράτεια, η πνευματική καλλιέργεια και η αλληλεγγύη έχουν υποχωρήσει.
Δεν είναι η φτώχεια ή η βία που καταστρέφουν τον κόσμο. Είναι η απουσία βλέμματος. Η απουσία της μικρής, ανείπωτης πράξης φροντίδας. Το τεντωμένο χέρι που δεν φτάνει ποτέ. Το βλέμμα που δεν σηκώνεται. Η σιωπή μας.
