Οι Έλληνες συγγραφείς αγαπούν το ιστορικό μυθιστόρημα και οι κυκλοφορίες της φετινής άνοιξης το επιβεβαιώνουν περίτρανα. Επτά νέοι τίτλοι υπόσχονται στους αναγνώστες ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν, αναβιώνοντας με λεπτομέρειες ήθη, προκαταλήψεις και παραδόσεις άλλων εποχών.

1. «Πορφυρό Ποτάμι» Σόφη Θεοδωρίδου (εκδ. Ψυχογιός)

Στο νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Πορφυρό Ποτάμι» η συγγραφέας Σόφη Θεοδωρίδου καταπιάνεται με τη ζωή των τελευταίων Ελλήνων σε μια μικρή γωνιά της Καππαδοκίας και αποτυπώνει στο χαρτί μια ακατάλυτη μα αδιέξοδη αγάπη στη σκιά της Μικρασιατικής Καταστροφής και της Ανταλλαγής των πληθυσμών.

«Σ’ έναν παραποτάμιο οικισμό της Καππαδοκίας, την ώρα που ο καϊκτσής Δημητρός βλέπει τα νερά του ποταμού να βάφονται κόκκινα, γεννιέται η κόρη του, η ασθενική Νιόβη.

Οι συντοπίτες της θα τη χαρακτηρίσουν ισκιερή και θα της χαρίσουν ελευθερίες ανάρμοστες για ένα θηλυκό, πιστεύοντας ότι για λίγο μόνο είναι γραφτό να ζήσει ανάμεσά τους. Μα το κορίτσι τούς διαψεύδει.

Ο καιρός κυλά, έρχονται οι Βαλκανικοί κι ο Μεγάλος Πόλεμος, και οι αρμονικές σχέσεις Ρωμιών και Τούρκων δοκιμάζονται. Η μεγάλη φτώχεια κατατρύχει τον οικισμό και περισσότερο την οικογένεια της Νιόβης. Ώσπου μια μέρα, κι ενώ η Αυτοκρατορία βογκά σαν τον δράκο κάτω απ’ το δόρυ του Αϊ-Γιώργη από την ελληνική κυριαρχία στη Σμύρνη, ένας επιφανής Τούρκος μαγεύεται απ’ τα μαβιά της μάτια και φλέγεται να την αποκτήσει.

Εκείνη έχει δώσει από μικρή την αγάπη της στον ατίθασο Φιλίπ, που ανοίγει την πόρτα σέρτικα, σαν κατακτητής. Μα ο νέος έχει από χρόνια χαθεί κυνηγώντας τα δικά του όνειρα στην Πόλη, στην Οδησσό και σε πεδία μαχών, κι αυτή έχει μόνο ένα μενταγιόν να τη δένει μυστικά μαζί του.

Κι ύστερα έρχεται η Καταστροφή κι η Ανταλλαγή…

Ένα καράβι σαλπάρει χωρίζοντας στα δύο την ψυχή της. Το ένα κομμάτι πίσω, στην παλιά πατρίδα· το άλλο στη νέα, την αρχέγονη, όπου η ζωή καραδοκεί να δοκιμάσει διπλά τις αντοχές της, συνάμα όμως και του Φιλίπ.»

2. «Εκουατορία» Μιχάλη Μοδινός (εκδ. Καστανιώτη)

Ο συγγραφέας Μιχάλης Μοδινός αποφάσισε να καταδυθεί στα άδυτα μιας ουτοπίας ακολουθώντας τα χνάριας της ζωής ενός Αλεξανδρινού βαμβακέμπορα. Η «Εκουατορία» είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα, που πραγματεύεται μεταξύ άλλων τη σύγκρουση επιστήμης και πρωτογονισμού, τις διαμάχες περί τις πολιτισμικές αξίες και τον έρωτα της περιπέτειας.

«Στον ύστερο 19ο αιώνα, και ενώ η αποικιοποίηση της Αφρικής βρίσκεται καθ’ οδόν, μια ουτοπία στήνεται στην καρδιά της ηπείρου, στα εδάφη όπου επί αιώνες αναζητούνται οι πηγές του Νείλου.

Ένα άγημα Ευρωπαίων, Αιγυπτίων και Σουδανών, υπό την εμπνευσμένη καθοδήγηση του φυσιοδίφη, γιατρού και εξερευνητή Έντουαρντ Σνίτσερ (ή Εμίν πασά), αποκόπτεται από τον πολιτισμό, καθώς μια τζιχαντιστική επανάσταση μαίνεται στο Σουδάν. Σταδιακά μια νέα κοινωνία κτίζεται εκ του μηδενός, στην μυθική περιοχή των Μεγάλων Λιμνών, την επονομαζόμενη Εκουατόρια. Μέχρι που η Ευρώπη αποφασίζει να σώσει τα παιδιά της.

Ο αφηγητής, ένας Αλεξανδρινός βαμβακέμπορος που έχει μετοικήσει στην Ζανζιβάρη, θα ζήσει τη γέννηση της ουτοπίας• θα ταξιδέψει στην Εκουατόρια και θα συνδιοικήσει τα μυθικά, ανεξερεύνητα εδάφη της, έναν ολόκληρο αιώνα μετά την επιστημολογική διαμάχη για τις πηγές του Γαλάζιου Νείλου.

Το βιβλίο αυτό είναι η ιστορία του, και ταυτόχρονα η ιστορία της σωτηρίας ανθρώπων που δεν ήθελαν να σωθούν.»

3. «Μαγεμένες» Μαίρη Κόντζογλου (εκδ. Μεταίχμιο)
   

Η τριλογία «Παλιά Ασήμια» της συγγραφέως Μαίρης Κόντζογλου παρέσυρε τους αναγνώστες σε ένα συναρπαστικό οδοιπορικό στην Καισάρεια, τον Πόντο και την Καππαδοκία του χθες και του σήμερα. Με το νέο της πόνημα, που φέρει τον τίτλο «Μαγεμένες», υπόσχεται να μαγέψει τους λάτρεις του είδους για ακόμα μια φορά.

«Η Μαίρη Κόντζογλου εμπνέεται από την ιστορία των Μαγεμένων, των «Καρυάτιδων της Θεσσαλονίκης» όπως αποκαλούνται, των μυθολογικών μορφών που αποσπάστηκαν βίαια το 1864 από τον Γάλλο Εμμανουέλ Μιλλέρ και μεταφέρθηκαν στο Λούβρο, όπου βρίσκονται μέχρι σήμερα.

Η συγγραφέας με τη γνωστή της αφηγηματική μαεστρία στήνει ένα συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα στην πολύβουη και κοσμοπολίτικη Θεσσαλονίκη με επαναστάτες, αρχαιοκάπηλους και απαγορευμένους έρωτες, ένα μυθιστόρημα που αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα.»

4. «Θυσία» (Οι δρόμοι της καταιγίδας) Άννα Γαλανού (εκδ. Διόπτρα)

Η συγγραφέας Άννα Γαλανού αποφάσισε να δημιουργήσει ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα σε ιστορικό φόντο (Τουρκοκρατία και Ενετοκρατία) με μοναδική ατμόσφαιρα εποχής, προσκαλώντας τους αναγνώστες σε ένα ταξίδι αλλοτινών εποχών γεμάτο ίντριγκες και πάθη. Η “Θυσία” είναι απλά η αρχή μιας δυνατής τριλογίας.

«Ένα ταξίδι σε σοκάκια αλλοτινών καιρών…

Η Ρούσσα, μια όμορφη αρχοντοπούλα της Κρήτης, εκτοπίζεται από τους Ενετούς, όταν ο πατέρας της αρνείται να υποταχτεί στην εξουσία τους και επαναστατεί. Η γαλέρα που τη μεταφέρει στην εξορία πέφτει στα χέρια Οθωμανών κουρσάρων και μαζί με άλλες γυναίκες οδηγείται στο σκλαβοπάζαρο της Κωνσταντινούπολης. Αγοράζεται σαν δούλα σ’ ένα καραβανσαράι της Αδριανούπολης, όπου οι συνθήκες διαβίωσής της είναι δραματικές. Ένα βήμα πριν τον θάνατο τη σώζει ένας όμορφος Θρακιώτης, ο Σεκίρ, και ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσά τους είναι φλογερός.

Όμως και πάλι, η καινούρια αρχή στη ζωή της είναι γεμάτη ερωτηματικά.

– Γιατί ακολουθεί την εκστρατεία του σουλτάνου Σουλεϊμάν;

– Ποιος είναι ο ρόλος του Αχμέτ πασά;

– Ποιος είναι ο Ιωάννης και πόσο επηρεάζει τη ζωή της;

– Ο άνθρωπος-αίνιγμα; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει;

Χάνδακας – Κωνσταντινούπολη – Αδριανούπολη – Ρέθυμνο – Χάνδακας. Τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1550-1570 δένονται άρρηκτα με τη μυθοπλασία και συνθέτουν μια μοναδική ατμόσφαιρα εποχής. Ευγενείς, σκλάβοι, αλήθειες, ψέματα, πασάδες, δούκες, έρωτες, πάθη, ίντριγκες, σωματέμποροι, αλογάρηδες, πειρατές ζωντανεύουν στη» Θυσία», το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Οι δρόμοι της καταιγίδας.»

5. «Ο Έλληνας γιατρός» Καρολίνα Μέρμηγκα (εκδ. Μελάνι)

Το δεύτερο κατά σειρά μυθιστόρημά της συγγραφέως Καρολίνας Μέρμηγκα με τίτλο «ο Έλληνας γιατρός» αναβιώνει μια ολόκληρη εποχή. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα όπου ο έρωτας, τα ηθικά διλήμματα, η ματαιοδοξία, η προσφορά, οι φιλοδοξίες και η αίσθηση χρέους συνθέτουν τον καμβά μιας γενιάς Ελλήνων, επώνυμων κι ανώνυμων, που σήμερα μοιάζουν μακρινοί και άγνωστοι, όμως συνεχίζουν να μας καθορίζουν με τρόπο ανεξίτηλο.

«Μέσα από την προσωπική ιστορία του γιατρού Κωνσταντίνου Μ. (1874-1941) ξετυλίγεται η άνθηση της αθηναϊκής αστικής τάξης με τις χάρες και τις αδυναμίες της, οι πόλεμοι και οι πολιτικές διαμάχες που έσκισαν τη χώρα στα δύο, οι βαθιές πληγές και οι μεγάλες στιγμές δόξας της Ελλάδας.»

6. «Μίστικο» Κωνσταντίνος Τρικουνάκης (εκδ. Κλειδάριθμος)

Το «Μίστικο» είναι το νέο συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα στα χρόνια του Κρητικού Εμιράτου του συγγραφέα Κωνσταντίνου Τρικουνάκη. Ο συγγραφέας ζωντανεύει μια ταραγμένη εποχή, όπου οι κατακτητές άλλαζαν συχνά, η καθημερινότητα στις πόλεις και τους αγρούς ήταν σκληρή, και η μοίρα των ανθρώπων πέρα για πέρα απρόβλεπτη.

«Κρήτη, 9ος αιώνας μ.Χ. Καράβια των Σαρακηνών εμφανίζονται στον ορίζοντα και πλησιάζουν το νησί.

Οι κάτοικοι του νησιού -χριστιανοί και εθνικοί- αναμένουν με ανησυχία, παρότι συνηθισμένοι σε επιδρομείς και εισβολείς, αυτό που τους επιφυλάσσει η μοίρα. Δύο αδέλφια, ο Λέων και η Άρτεμη, αγωνιούν κι αυτοί για τη μοίρα του τόπου και τη δική τους. Εκείνος δεινός πολεμιστής, άλλοτε στο πλευρό των Βυζαντινών κι άλλοτε όπου του υπαγορεύει η συνείδησή του, εκείνη ιέρεια της θεάς Άρτεμης, στο στόχαστρο των χριστιανών.

Η απόβαση των Σαρακηνών θα αλλάξει τις ζωές τους για πάντα -ο Λέων θα γίνει χριστιανός και καπετάνιος, η Άρτεμη θα δέσει τη ζωή της μ’ έναν Σαρακηνό πρίγκιπα- και θα τους στείλει σε διαφορετικούς κόσμους που, καθώς συγκρούονται, θα τους παρασύρουν σε άγνωστα μονοπάτια: στον πλούτο, τη δύναμη, την απώλεια, την αυτογνωσία…»

+1 «Πήραν την Πόλη, πήραν την…» Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου (εκδ. Πατάκη) – Επανακυκλοφορία

Δεν άφησα τυχαία για το τέλος το βιβλίο «Πήραν την Πόλη, πήραν την …» της συγγραφέως Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου. Το πόνημα αυτό επανακυκλοφορεί φέτος την άνοιξη από τις εκδόσεις Πατάκη και αξίζει να βρεθεί στα χέρια σας, ακόμα και αν δεν είστε λάτρης του ιστορικού μυθιστορήματος. Είναι ένα έργο που μιλάει στην ψυχή και την καρδιά κάθε αναγνώστη.

«Ύστερα από είκοσι χρόνια και είκοσι δύο επανεκδόσεις, το κλασικό πλέον έργο της Μαρίας Λαµπαδαρίδου Πόθου σε µια νέα διαδροµή στον Χρόνο. Το Πήραν την Πόλη, πήραν την… ζωντανεύει τις τελευταίες ηµέρες της σπαρασσόµενης Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Λεπτό προς λεπτό καταγράφει τις πενήντα επτά ηµέρες πολιορκίας της Βασιλεύουσας έως την Άλωση. Με τη δύναµη του ποιητικού ενορατικού λόγου, αλλά και µε αναλυτική διείσδυση και θέση έναντι της ιστορίας, η συγγραφέας δίνει την ύστατη αγωνία, τον ύστατο αγώνα, που στάθηκε ορόσηµο στη νεότερη ιστορία του ελληνισµού. Όµως, πέρα από αυτό, και µε µυθικό άξονα τον ήρωά της, δίνει τη συγκλονιστική πορεία της παρακµής του Βυζαντίου, καθώς και την οδυνηρή περιπέτεια του ελληνισµού µετά την καταστροφή»

«Προσπάθησα να δώσω στον ήρωά µου, τον Πορφύριο, κάποιες µαγικές ιδιότητες, µυθικές. Γιατί τα πρόσωπα που περνούν στις διαστάσεις του θρύλου είναι τρισµέγιστα. Κι εγώ έπρεπε να εναρµονίσω στις ίδιες αναλογίες τα δικά µου πρόσωπα του µύθου, αυτά που έπλασα, για να µπορούν να σταθούν πλάι στα πραγµατικά. Πιστεύω πως ο µύθος µου ο πολύ ανθρώπινος έκανε το ογκώδες αυτό µυθιστόρηµα να αγαπηθεί έτσι όπως αγαπήθηκε από τους αναγνώστες. Παράλληλα µε τα τραγικά ιστορικά γεγονότα, ξετυλίγεται το ανθρώπινο δράµα του ήρωά µου, το υπαρξιακό του δράµα, σαν µια αναγωγή στην οδυνηρή περιπέτεια ολόκληρου του θυσιασθέντος ελληνισµού.», γράφει η συγγραφέας

Και συνεχίζει «Είναι µεγάλη η συγκίνηση που νιώθω, καθώς, ύστερα από είκοσι χρόνια, το µυθιστόρηµα αυτό ξεκινά το νέο ταξίδι του στον Χρόνο. Αισθάνοµαι σαν να το έγραψα χτες. Τόσο ζωντανή στη σκέψη µου η κάθε λέξη του. Η κάθε στιγµή αγωνίας που χαράχτηκε µέσα στο µυαλό µου σαν όρκος. Με τέτοια δύναµη γράφτηκε. Όπως έχω ήδη πει, εκείνο που µε ενδιέφερε ήταν να βρω αυτό που σχεδόν πάντα µένει έξω από την ιστορία: Το πάθος, το θαύµα, τον όρκο της ψυχής, το ρίγος. Να βρω το µεγαλείο εκείνων των τραγικών πολιορκηµένων, που η θυσία τους, ο τιµηµένος θάνατος που επέλεξαν, έγινε σύµβολο στη συνείδηση του Γένους. Και όλα αυτά προσπάθησα να τα περάσω µέσα από την οδύνη της Μιας Συνείδησης, της Μιας µοναχικής κραυγής, αυτής του ήρωά µου, του νεαρού πολεµιστή από τη Λήµνο. Μόνον έτσι η ιστορία µπορεί να γίνει προσωπική µας αλήθεια. Να φτάσει στην υπέρβαση και στην αυτογνωσιακή κάθαρση.»

Της Καλλιόπης Κρητικού