ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΙΑ (Αγιασώτικα) ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Μυτιλήνη 26/03/2025

Τη Λαμπρή, είδα στον δρόμο μία γνωστή μου απ’ την Αγιάσο, τη
Βαγγελιώ. Αφού μιλήσαμε για λίγο, μου διηγήθηκε την παρακάτω
ιστορία. Το συνηθίζει να μας λέει ιστορίες παλιές και καινούργιες.
Το Μέγα Σάββατο, πρωί-πρωί, πήγε στο περιβολάκι της που είναι
στον Άη- Γιάννη της Αγιάσου, για να ταϊσει τις κότες της.
Καθώς ανέβαινε, είδε την Κατίνα, μια γειτόνισσα από ‘κει πέρα.
Αυτή η γυναίκα είναι ίσαμε ογδόντα (80) χρονών. Περπάταγε μ’ ένα
πλευρό, με «πεσμένα τα φτερά». Φορούσε ένα μαντήλι στο κεφάλι της
και έμοιαζε με κακιά μάγισσα.
Αφού χαιρετίστηκαν με τη γνωστή μου, είπαν και του χρόνου,
καλή Ανάσταση, εκείνη τη ρώτησε γιατί πήγαινε μ’ ένα πλευρό σαν τη
«ζαρωμένη γάτα».
«Αχ, βρε Βαγγελιώ, τι έπαθα!»
«Τι έπαθες, Κατίνα;»
«Αχ, πήγα στα γεράματά μου να κάνω τη μοντέρνα. Είπα να
βάψω τα μαλλιά μου, να μην είναι πια άσπρα σαν το βαμβάκι
μεγαλοβδομαδιάτικα και λαμπριάτικα, που θα πήγαινα στην εκκλησία. Η
εγγονή μου είπε έλα γιαγιά μου να στα βάψω εγώ. Μ’ έβαλε η
ευλογημένη πολλή βαφή, μ’ οξυζενέ κι έκαψε τα μαλλιά μου και το
κεφάλι μου!»
«Εμ, τι να σε κάνω, Κατίνα, αφού ήθελες να γίνεις μοντέρνα στα
γεράματά σου. Μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος! Πήγες τουλάχιστον
στον γιατρό;»
«Όχι, πήγα στο φαρμακείο και μ’ έδωσε ο φαρμακοποιός μιαν
αλοιφή».
«Που βρέθηκες εδώ πρωί –πρωί;»
«Να, πάω, βρε Βαγγελίτσα στον Άη-Γιάννη, ν’ ανάψω το
καντήλι.»
«Αχ, Άγιε Γιάννη μου, τι έπαθα στα καλά καθούμενα; Δεν μπορώ,
Βαγγελιώ, δεν είμαι καλά!»
«Ούτε για νύφη να πήγαινες, Κατίνα. Μήπως παντρεύεσαι και δεν
το πήρα είδηση;»
«Αχ, Βαγγελιώ, μην γελάς, κι εγώ το ξέρω (τι τραβώ)!»
Και να μας περιγράφει την ιστορία της Κατίνας η Βαγγελιώ, η
γνωστή μου, γιατί το συνηθίζει να σατιρίζει ό,τι παράξενο δει, σαν εμένα και να σκάμε στα γέλια. Μόνο που ήταν και για γέλια και για
κλάματα μαζί. Εμ’ κι αυτή η χριστιανή τι το ’θελε το βαμμένο μαλλί, μέρες που
ήταν; Απ’ ό,τι ξέρω, ο κόσμος τη Μεγάλη Εβδομάδα βάφει αυγά, δεν
βάφει μαλλιά!

ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Τ’ Λαμπρή είδα στου δρόμου μια γνουστή μ’ απ’ τ’ν Αγιάσου, τ’
Βαγγιλιώ. Αφού κουβιντιάσαμι για λίγου, μι διηγήθ’τσι τ’ παρακάτου
ιστουρίγια. Του συνηθίζ’ να μας λεγ’ ιστουρίγις παλιές τσι τσινούργις.
Του Μέγα Σάββατου, ταχτέρ’-ταχτέρ’ πήγι στου πριβουλέλ’ ιτ’ς
που’ νει στουν Α’- Γιάν’ τ’ς Αγιάσους, για να ταγίσ’τ’ς όρθις ιτ’ς.
Καθώς ανέβινι, ίδι του Κατίν’, μια γ’ τον’σα απ’ έφτου πέρα. Αυτή
ι γ’ναίκα είνι ίσαμι ουγδόντα (80) χρουνώ. Πουρπάτ’γι μ’ ένα πλιβρό,
χαμηλουφτιριασμέν’. Φουρούσι ένα τσιμπέρ στου τσιφάλι τσ’ τς έμοιαζι
μι κακιά μαγ’ σα.
Αφού χιριτσ’τήκαν μι τ’ γνουστή μ’ , είπαν τσι τ’ χρόν’, καλή
Ανάστασ’, τσείν’ τ’ ρώτσ’σι γιατί πάγινι μουνόπατα, σα τ’ζαρουμέν’ τ’
κάτα.
«Αχ, μουρ’ Βαγγιλιώ, τι ‘ντα ‘παθα!»
«Τι’ ντα ‘παθις, Κάτιν;»
«Αχ, πήγα στα γιράματα μ’ να ποίσου τ’ μουντέρνα. Είπα να
βάψου τα μαλλιά μ’, να μην είνι πλια άσπρα σαν του μπαμπάτσ’
μιγαλουβδιουματιάτ’κου τσι λαμπριγιάτ’κου που θα πάγινα στ’ν
ακλισσά. Ηγ’ ιγγουνή μ’ μ’ είπι έλα, μανή μ’, να στα βάψου γω. Μ’ έβαλι
η βλουγημέν’ πουλλή βαφή, μ’ ουξιζινέ τσ’ έκαψι τα μαλλιά μ’ τσι του
καύκαλου μ’!»
«Εμ, τι να σι κάνου, Κάτιν’, αφού ήθιλις να γίν’ς μουντέρνα στα
γιράματα σ’. Μπρος στα κάλλη τι είν’ γι πόνους! Πήγις τουλάχιστουν
στου γιατρό;»
«Όχ’ πήγα στου φαρμακείου, τσι μ’ έδουσι γι φαρμακουποιός
μιαν αλ’φή».
«Που βρέθ’ τσις έδιου πουρνό –πουρνό;»
«Να, πάγου, μουρ’ Βαγγιλέλ’ στουν Α’-Γιάν’, ν’ ανάψου του
καντήλ’»
«Αχ, Άγιου Γιαννέλ’ ιμ, τι ντα’ παθα στα καλά καθούμινα; Δε
μπουρώ, βρε Βαγγιλιώ, δεν είμι καλά!»
«Ούτι για νύφ’ να πάγινις, Κάτιν’ Μπας τσι παντρεύγισι τσι δεν
του πήρα χαμπάρ;»
«Αχ, Βαγγιλιώ, μη γιλάς, τσι γω του ξέρου!…..»
Τσι να μας πιριγράφ’ τ’ν ιστουρία τ’ Κατίν’ γη Βαγγιλιώ, γη
γνουστή μ’, γιατί του συνηθίζ’ να σατιρίζ’ ότ’ παράξινου δει, σαν ιμένα, τσι να σκούμι στα γέλια. Μόνι που για γέλια δεν ήνταν, αλλά τσι για
κλάματα μαζί. Εμ’ τσ’ αυτήν ι ξ’τιανή, τι του’ θιλι του βαμμένου μαλλί, μέρις
που ήνταν; Άπ’ ότ’ ξέρου, γι κόσμους τ’ Μιγάλ’ Βδουμάδα’ βάφτ’ αυγά,
δε βάφτ’ μαλλιά!!!!

Μπρίμπου- Σταυράκη Ι. Ευστρατία.

Υ.Γ. Η ιστορία είναι φανταστική και δεν έχει καμία σχέση με την
πραγματικότητα.