Της Αγγελικής Μπομπούλα

Εγώ θα τραγουδώ για τα ανείπωτα
Που κρύβονται στη σκέπη του ουρανού
Για όσα αφανίστηκαν στο τίποτα
Κοχλάζουνε στους δαίδαλους του νου

Εγώ θα τραγουδώ για τα αόρατα
Που ανθίζουν σε θαλάσσιο βυθό
Βάζω τα μπανιερά μου τα αφόρετα
Βουτώ συχνά κοντά τους να βρεθώ

Εγώ θα τραγουδώ πάντα για ξωτικά
Που σε χθόνια βάθη ξενυχτούν
Κατέχουν όλα τα κρυμμένα μυστικά
Κάνουν τα σωθικά μου ν’ αλυχτούν

Εγώ θα τραγουδώ για όλα τα άρρητα
Που συλλαμβάνει ξύπνια η ψυχή
Για όλα αυτά που τώρα μοιάζουν άλυτα
Μα αναγεννούν τον κόσμο απ’ την αρχή

Εγώ θα τραγουδώ για τα απόρρητα
Τους απαγορευμένους τους καρπούς
Για όλ’ αυτά που μας πονάν αφόρητα
Μεθοδευμένα για σκαιούς σκοπούς

Εγώ θα τραγουδώ για τα επώδυνα
Που δίνουνε τη θέση στη χαρά
Με αλχημεία το μυαλό μου το’ δινα
Να μπουν τα θαύματα σε μια σειρά

Ρεφρέν
Εγώ θα τραγουδώ γι’ αυτό τον έρωτα
Που νίκησε συμβάσεις και σωστά
Μ’ ωδίνες τον ξεγέννησα στα πέρατα
Σπάζοντας βίαια σύνορα γνωστά.

Απόσπασμα από το βιβλίο ”Ο Μίτος της Αριάδνης – Ποιήματα και Στίχοι προορισμένοι για Τραγούδια” των Εκδόσεων Κομνηνός