Της Χρύστας Δημαρέλου

Άγριο χτυπάει στη ψυχή

το κύμα οργής και πόνου.

Κόκκινη βάφεται η αυγή

στα χέρια δολοφόνου.

Η προδοσία την πονά,

μαχαίρι μπήγει, σκορπά δεινά

Φύλλο χρυσό ψηλά πετάει

τη μνήμη ασίγαστη κρατάει.

Μαύρη κουβέρτα ο θυμός

κόκκινο αίμα ο καημός.

Φτερά νεκρού περιστεριού

σκορπάν τα όρια του νου.

Σημάδι η κάννη, φονικό

σε θάνατο ασφυκτικό.

Ουρλιάζει ο ουρανός, κοιτά τη γη

αίματα στάζουν στη πληγή.

Ειρήνη,

η φλόγα που έχει μείνει

κερί μικρό στον ουρανό,

φυσά και σβήνε