Οι στοχασμοί μου δεν γεννήθηκαν σε γραφείο, αλλά μέσα σε σιωπές, απώλειες, ερωτήματα, πέρα από τη διαρκή προσπάθεια να καταλάβω τα κείμενα των διδασκάλων, που διαβάζω συνέχεια και πάντα με το ίδιο πάθος.
Είναι η προσπάθεια ενός ανθρώπου να βρει νόημα μέσα στον θόρυβο ενός κόσμου, που μοιάζει να το έχει χάσει.
Ζούμε σε μια εποχή που όλα φωτίζονται κι όμως λίγα βλέπουμε.
Η πληροφορία έγινε πιο άφθονη από ποτέ, μα η σοφία πιο σπάνια από το νερό.
Οι λέξεις έχασαν το βάρος τους, οι πράξεις την ευθύνη τους και ο άνθρωπος το μέτρο του.
Κι όμως, κάτω από όλα αυτά η ψυχή εξακολουθεί να αναπνέει.
Δεν έγραψα για να μιλάω για τον κόσμο, αλλά για να τον ακούσω.
Να μπορέσω να αφουγκραστώ τον φόβο, την παραίτηση, τη διαφθορά αλλά και την σπίθα που αντιστέκεται.
Γιατί ακόμη και μέσα στο σκοτάδι ο άνθρωπος συνεχίζει να αναζητά το φως, όχι γύρω του αλλά μέσα του.
Comments (0)