Με την υπογραφή του Ντάνιελ Ντέι Λούις και του γιου του

Βραβευμένος με τρία Όσκαρ, εξαιρετική υποκριτική αλλά η ταινία… δεν.

Μετά από οκτώ χρόνια απουσίας από τη μεγάλη οθόνη, ο Ντάνιελ Ντέι Λούις επέστρεψε στον κινηματογράφο με μια δική του ταινία, την «Ανεμώνη» (Anemone), που σκηνοθέτησε ο γιος του, Ρόναν Ντέ Λούις, κάνοντας το ντεμπούτο του.

Στην ταινία ο ηθοποιός υποδύεται με υπέροχο τρόπο τον Ρέι, έναν ηλικιωμένο άνδρα που ζει σε ένα σπίτι μέσα στο δάσος, έχοντας απαρνηθεί γυναίκα και παιδί. Τον επισκέπτεται ο αδερφός του Τζεμ (εκπληκτικός και ο Σον Μπιν) παραδίδοντάς του ένα γράμμα από τη σύζυγό του Νέσα (Σαμάνθα Μόρτον).

Αυτός ποτέ δεν της απαντά κι ας την εγκατέλειψε έγκυος και ο γιος τους είναι άνδρας πια. Του ζητά να γυρίσει γιατί τον έχει ανάγκη ο γιος του Μπράιαν (Σάμιουελ Μπότομλι).

Η σκηνοθεσία είναι ενδιαφέρουσα, με ωραία πλάνα και κλειστοφοβικό και κλίμα έντασης. Τα δύο αδέλφια μοιάζει να αναμετριούνται με την απόσταση που τους έχει χωρίσει, πιθανώς κρυμμένα μυστικά και το γεγονός πως ο Τζεμ είναι πια άντρας της γυναίκας του Ρέι.

Κεντρικό θέμα της ταινίας οι σχέσεις των δύο αδελφών, η πατρική αδιαφορία και η κακοποίησή τους στην παιδική ηλικία από άνθρωπο της εκκλησίας, η δυσκολία επικοινωνίας ανάμεσά τους, όπως και η σχέση πατέρα – γιου.

Όμως, παρά τις εξαιρετικές ερμηνείες, το σενάριο μπάζει και η σιωπή που καλύπτει μεγάλος μέρος της ταινίας (οι πρωταγωνιστές ανταλλάσουν ελάχιστες φράσεις) αποτελεί ανασχετικό παράγοντας του ρυθμού που όφειλε να έχει η ταινία.

Σε κουράζει, βαριέσαι, αν και έχει πολύ καλά στοιχεία, όπως απόλυτα ατμοσφαιρική μουσική. Δείτε την αλλά μόνο… ξεκούραστοι.

Ν.Π.