Του Ελευθέριου Κακαθύμη

Ένα μυθιστόρημα για τη μεταμόρφωση του πόνου σε δύναμη, για τη συμφιλίωση με το παρελθόν και για τη συγκίνηση της πρώτης αγάπης — γραμμένο με αληθινή ενσυναίσθηση και λεπτή ψυχολογική ματιά.

Η «Θάλεια» του Ελευθέριου Κακαθύμη είναι ένα σύγχρονο ελληνικό μυθιστόρημα που συνδυάζει ρεαλισμό, εσωτερική αφήγηση και ψυχολογικό βάθος, με έντονα συναισθηματικά και υπαρξιακά στοιχεία.

Το έργο ακολουθεί τη ζωή της Θάλειας από την παιδική της ηλικία, σημαδεμένη από την απώλεια του πατέρα της, μέχρι την εφηβεία και την ενηλικίωση. Η αφήγηση κινείται ανάμεσα σε ρεαλιστικές σκηνές και σε αποσπάσματα από το προσωπικό της ημερολόγιο, όπου αποκαλύπτεται η εσωτερική της ζωή, οι φόβοι, οι εμμονές, η πάλη με τη μοναξιά και την ασθένεια (διαβήτη τύπου 1).

Η ασθένεια λειτουργεί ως σύμβολο ελέγχου και περιορισμού, αλλά και ως μηχανισμός ωρίμανσης. Παράλληλα, το μυθιστόρημα εξερευνά τη σχέση μάνας και κόρης, τον πρώτο έρωτα, και τη διαρκή αναζήτηση ταυτότητας σωματικής, συναισθηματικής και πνευματικής.

Η εναλλαγή ανάμεσα σε τριτοπρόσωπη αφήγηση και πρώτο πρόσωπο (μέσα από το ημερολόγιο) δίνει πολυεπίπεδη υφή στο κείμενο. Ο αναγνώστης βλέπει τη Θάλεια τόσο «απ’ έξω» όσο και «από μέσα», γεγονός που ενισχύει την ενσυναίσθηση και την ψυχολογική εμβάθυνση. Το ύφος είναι καθαρό, λυρικό και κινηματογραφικό, με λεπτομέρειες που δημιουργούν ζωντανές εικόνες (π.χ. η σκηνή με την Αυγή στο νοσοκομείο ή το πείραμα στη Χημεία).

Η γραφή του Κακαθύμη συνδυάζει τη λογοτεχνική ευαισθησία με τον ρεαλιστικό διάλογο. Η γλώσσα είναι φυσική, σύγχρονη, αλλά με λυρικές αποχρώσεις στα σημεία που η Θάλεια γράφει ή στοχάζεται. Το χιούμορ, η τρυφερότητα και η μελαγχολία συνυπάρχουν σε ισορροπία, χωρίς υπερβολικό συναισθηματισμό.

Η Θάλεια είναι μια πολυδιάστατη ηρωίδα: παιδί που αναγκάζεται να ωριμάσει πρόωρα, αλλά και νέα γυναίκα που παλεύει με την ανάγκη για αυτονομία. Η μητέρα, η Μαίρη, είναι ρεαλιστικός και συγκινητικός χαρακτήρας, σύμβολο προστασίας, αλλά και ενοχής.

Δευτερεύοντες χαρακτήρες, όπως η Αυγή ή ο «Πρεβεζιώτης» μαθητής, λειτουργούν ως καθρέφτες στις εσωτερικές αλλαγές της Θάλειας.

Η «Θάλεια» είναι ένα ευαίσθητο και ώριμο μυθιστόρημα ενηλικίωσης, που εστιάζει στη δύναμη της εσωτερικής φωνής, στη σχέση με τον εαυτό και στους δεσμούς που μας διαμορφώνουν.

Ο συγγραφέας κατορθώνει να αποτυπώσει την ψυχολογία μιας νεαρής γυναίκας με πειστικότητα και τρυφερότητα, χωρίς μελοδραματισμό, χρησιμοποιώντας μια αφήγηση που ρέει σαν κινηματογραφική σκηνή.