Του Βιττόριο Χατζηαντωνίου

Χάθηκε ο ρομαντισμός από την καθημερινότητα των ανθρώπων και μαζί τους η φαντασία, το μυστήριο και το πάθος της στιγμής! Αυτή η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη εκτόπισε τον ρομαντικό άνθρωπο και στη θέση του προάγει τον τεχνοκράτη. Έναν κενό και ορθολογιστή άνθρωπο με μηχανικό τρόπο ζωής!

Ρομαντισμός δεν είναι μόνο “κάτω από το φως του φεγγαριού… ή ένα δείπνο με τη συντροφιά του φωτός των τρεμάμενων κεριών”, αλλά κάτι πιο βαθύ. Είναι το όραμα, η φαντασία, το πάθος, είναι αυτή η ακαταμάχητη όρεξη για ζωή και δημιουργία. Δυστυχώς, αυτό έχει αντίκτυπο στους νέους. Η γενιά Ζ όπως αποκαλείται, δεν είναι παρά μια γενιά τεχνοκρατών δίχως έμπνευση, απομακρυσμένη από τον κόσμο των ιδεών. Δεν χαίρονται, δεν δημιουργούν, δεν ανακαλύπτουν, παρά μόνο το πώς θα επιβιώσουν μέσα σε μια καταπιεστική κοινωνία, πώς θα βγάλουν εύκολο και γρήγορο χρήμα!

Το παν είναι η ισορροπία, από τη φύση του ο άνθρωπος είναι διφυής, ψυχή και σώμα. Όπου ψυχή «ρομαντισμός, αισθήματα, δημιουργία. Όπου σώμα, τεχνολογία, λογική, ορθολογισμός». Όταν αυτά τα δύο δεν βρίσκονται σε αρμονία, ο άνθρωπος χάνει τον δρόμο του. Είτε θα ζει σε έναν φανταστικό και ουτοπικό κόσμο, είτε σε έναν μηχανιστικό και στείρο από αισθήματα κόσμο.             Γιατί η σημερινή γενιά δεν μπορεί να γράψει, να επικοινωνήσει τα αισθήματα και τους προβληματισμούς του; Μα ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο κυριαρχεί η τεχνολογία στην καθημερινότητά μας.

Αυτή η πληθώρα των απίστευτων λογοτεχνικών κειμένων, ποιημάτων και κάθε είδους τέχνης που μας άφησαν οι παλαιότερες εποχές και ιδίως η γενιά του ’30, μας το δείχνει ξεκάθαρα. Τότε κυριαρχούσε ο ρομαντισμός. Στη συνέχεια, όσο εξελισσόταν η τεχνολογία τόσο περισσότερο μειωνόταν η ανάγκη για τις τέχνες, με αποτέλεσμα να χαθεί η ικανότητα συγγραφής και προφορικού λόγου στη σημερινή εποχή. Χάθηκε μαζί τους η ισορροπία και η αρμονία.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα παιδιά. Δεν μπορούν να παίξουν στις πλατείες. Τα βλέπεις να μαζεύονται στα πάρκα με συσκευές στα χέρια τους και να παίζουν με αυτά, ειδάλλως τα πάρκα και οι πλατείες παραμένουν άδειες…

Πώς θα μπορούσε να συνδυαστεί το παιχνίδι με τον ρομαντισμό; Το ταπεινό κλαδί θα μπορούσε η δημιουργικότητά σου να το μετατρέψει σε σπαθί και το ποδήλατό σου σε άλογο, το οποίο θα το καβαλήσεις με πάθος και ορμώμενος θα νικήσεις τους εχθρούς, τα βάτα και τα αγριόχορτα γύρω σου, που φαντάζουν και ομοιάζουν με τέρατα και δράκους. Μέσω των μέσων τεχνολογίας θα μπορούσε να συμβεί το ίδιο, αλλά μέσω μιας οθόνης.
Το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου θα λέγαμε ότι αντιστοιχεί στη λογική, στον ορθολογισμό και σε κάθε τι τεχνολογικό, ενώ το δεξιό ημισφαίριο στον ρομαντισμό, τα αισθήματα, τη δημιουργικότητα. Το μεσολόβιο είναι αυτό που τα συνδέει μεταξύ τους, τα ισορροπεί και τα εναρμονίζει. Δεν ξέρω αν η εποχή είναι αυτή η οποία καθορίζει ποιο από τα δυο ημισφαίρια θα κυριαρχεί στην καθημερινότητα. Ρομαντισμός ή τεχνολογία;

Αν εκπαιδεύουμε περισσότερο ένα από τα δύο ημισφαίρια ή εάν βιώνουμε μια λοβοτομή του μεσολόβιου, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να ενώσουμε αυτούς τους δύο κόσμους; Νομίζω πως το κλειδί είναι το μεσολόβιο, ένας συνδετικός κρίκος που θα εναρμονίσει την ανθρώπινη  συμπεριφορά και θα την προάγει σε έναν πραγματικό πολιτισμό.