Της Νικητούλας Καπελλάκη

Αδηφάγος νεροχύτης

Η κατσαρόλα που σε κατασπαράζει κάθε μέρα

Ξεπλένεις την ντροπή σου σε ηλεκτρικά πλυντήρια τελευταίας τεχνολογίας

Στάσου

Ισιώνεις με ευλάβεια τα τσαλακωμένα σου νεύρα που στραπατσάρονται στο στεγνωτήριο

Η οθόνη αναμμένη φωτίζει το καινούργιο σου σκοτάδι

Η ψυχή σου μακιγιάρεται να βγει στα κέντρα της αυθόρμητης δαπάνης

Στάσου

Οι σκέψεις όταν γεννηθούν διώκονται για να μη θρέψουν την αλήθεια

Τα ρολόγια πρέπει να κουρδίζονται για να γίνεται πιο υποφερτός ο χρόνος

Στάσου

Όλοι οι άλλοι γίνονται οι κρίκοι της αλυσίδας που τα πόδια σου τυλίγει

Τα χέρια ελεύθερα μα μ’ αυτά δεν προχωράς, χειρονομείς μονάχα γιατί για φτερούγες τα πέρασες από πλάνη

Δεν πετάς. Σκέψου μονάχα. Σκύψε το κεφάλι, να ξεγελάσεις όσους δήμιους στοχεύουν το λαιμό σου.

Κοιτάζεις μέσα σου μα εκείνοι δεν το ξέρουν!