“Η κυρά του Δράκου” της ‘Αννας Στεργίου

Θα μου επιτρέψετε να κάνω κάποιους παραλληλισμούς. 

1. Η ταινία «Σουφραζέτες», παραγωγή του BBC, μιλά για το κίνημα υπέρ του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες στα τέλη του 19ου αρχές του 20^ου αιώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο. 

2. Η ταινία «Μια σκληρή λευκή εποχή» αναφέρεται στο απαρτχάιντ, στις διακρίσεις ενάντια στους μαύρους, που επιβλήθηκε από το 1948 μέχρι το 1991 στη Νότια Αφρική. 

3. Η ταινία «Το πράσινο βιβλίο» αναφέρεται στις ρατσιστικές διακρίσεις στον αμερικανικό Νότο.  

1. Ο όρος «Σουφραζέτες» επινοήθηκε από την εφημερίδα Daily Mail για να υποτιμήσει τις γυναίκες που συμμετείχαν στο κίνημα των γυναικών.  

Η πρωταγωνίστρια δεν έχει αυτό που λέμε κοινωνική ή πολιτική συνείδηση, η καθημερινότητά της όμως, δουλεύει υπό απάνθρωπες συνθήκες σε ένα σιδερωτήριο, την οδηγεί αργά στην πλήρη συμμετοχή της στο κίνημα. Το αποτέλεσμα είναι γι’ αυτήν τραγικό: Τη φυλακίζουν, τη χτυπάνε, ο άνδρας της τη χωρίζει και δίνει το παιδί τους για υιοθεσία.  

2. Ο όρος απαρτχάιντ σημαίνει «διαχωρισμός» και στην ταινία «Μια σκληρή λευκή εποχή», ο φιλήσυχος, αμέριμνος και ανυποψίαστος δάσκαλος έχει στη δούλεψή μια οικογένεια μαύρων. Σταδιακά διαπιστώνει πως νέγροι, παιδιά και ενήλικες,  συλλαμβάνονται, βασανίζονται και δολοφονούνται. Ξεσηκώνεται, επιζητεί τη δικαιοσύνη. Η λευκή κοινότητα τον απομονώσει, η γυναίκα του τον εγκαταλείπει, το παρακράτος τον απειλεί και στο τέλος δολοφονείται.  

3. Η ταινία «Το πράσινο βιβλίο», που κέρδισε Όσκαρ Καλύτερης ταινίας και Β’ ανδρικού ρόλου, ένας Ιταλοοαμερικάνος μπράβος πιάνει δουλειά ως σοφέρ ενός Αφροαμερικάνου κλασικού πιανίστα τη δεκαετία του 1960 στον αμερικανικό νότο. Ασυνείδητος και αδιάφορος σιγά – σιγά αντιλαμβάνεται πως ο ρατσισμός και οι διακρίσεις δεν αφορούν μόνο τους ανώνυμους φτωχούς νέγρους πολίτες.

Στην 1η ταινία οι διακρίσεις έχουν να κάνουν με το φύλο. 

Στη 2^η και στην 3^η οι διακρίσεις έχουν να κάνουν με το χρώμα.   

4. Στο βιβλίο της Άννα Στεργίου, “Η κυρά του Δράκου” ο ήρωας-πρωταγωνιστής είναι ένας Κρητικός βοσκός που ερωτεύεται μια φοιτήτρια από τον Πειραιά.  

Είναι η διαφορετική κουλτούρα και η διαφορετική κοινωνική τάξη που ξεσηκώνει τους ανθρώπους γύρω τους. 

Όμως, υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό, καθοριστικό στοιχείο: Ο Δράκος, ο ήρώας μας έχει ένα σημάδι στο πρόσωπο, που τον κάνει αποκρουστικό, τον κοροϊδεύουν, τον αναγκάζουν να απομονωθεί, να σιωπά, τον κάνουν ένα πραγματικό αγρίμι, τον εξαγριώνουν.  

Είναι η διαφορετική εμφάνιση. 

5. Σήμερα η επικαιρότητα: Δολοφονίες, βιασμοί, γυναικοκτονίες, πόλεμος. 

Είναι το φύλο, είναι ο σεξουαλικός προσανατολισμός, είναι η εθνότητα. 

Να ο κοινός παρανομαστής: οι διακρίσεις, οι προκαταλήψεις, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η ομοφοβία, η έλλειψη παιδείας και καλλιέργειας. 

Και πίσω από κάθε παραβίαση κρύβεται ένα ανθρώπινο δράμα, όπως αυτό που βιώνουν οι πρωταγωνιστές στις ταινίες. 

Είναι οι αξίες και τα ιδανικά που έχουν περιοριστεί σ’ έναν κώδικα επιτυχίας στο πλαίσιο ενός καταναλωτικού μοντέλου ικανού να σε προσανατολίσει σε μια συγκεκριμένη πορεία, που δεν σου μαθαίνει όμως το δίκαιο, την αξιοκρατία, την ισοτιμία, τον σεβασμό του άλλου. Που σου δίνει πορεία, δεν σε κάνει όμως ευτυχισμένο.  

Και να είστε σίγουροι, βίαιοι γίνονται οι άνθρωποι που δεν είναι ικανοποιημένοι.