Της Ειρήνης Κανελλοπούλου
Οι περισσότεροι οδηγοί νομίζουν ότι δεν θα συμβεί σε αυτούς κάτι κακό. Είναι παραπλάνηση. Η ζώνη σώζει τη ζωή. Κι εγώ που είμαι επαγγελματίας οδηγός σε αγώνες, όταν οδηγώ στον δρόμο είμαι προσεκτικός και νοιάζομαι να μην βάζω σε κίνδυνο τα αγαπημένα μου πρόσωπα και τον εαυτό μου. Η χρήση της ζώνης είναι μια συνήθεια. Η νέα γενιά είναι πιο παρορμητική αλλά και περισσότερο ενημερωμένη, από τους παλιούς οδηγούς. Αξίζει τον κόπο να καταλάβουν ότι η σωστή οδήγηση συνδέεται με τους κανόνες ασφαλείας». Τάδε έφη ο οδηγός της Formula 1, Μίκαελ Σουμάχερ, στην επίσκεψή του στην Αθήνα το 2008, παίρνοντας αφορμή από πλάνα που έδειξε η ΕΛΠΑ για την οδική ασφάλεια. Ένας άνθρωπος με εμπειρία και ικανότητες, επαγγελματίας και γνώστης της επικινδυνότητας της κακής και επιπόλαιης οδήγησης για την ανθρώπινη ζωή.
Και παρόλο που στην Formula 1 επικρατούν άλλα όρια ταχύτητας και οι κανόνες διαφοροποιούνται από την οδήγηση στο δρόμο, εντούτοις υπάρχουν και εκεί κανόνες που τηρούν – ή οφείλουν να τηρούν – όσοι αγωνίζονται. Όπως εκεί λοιπόν, έτσι και στην οδήγηση στους δρόμους υπάρχουν αντίστοιχοι κανόνες που υποχρεούνται να εφαρμόζουν οι οδηγοί ώστε τα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα. Γιατί γνωρίζουμε ότι τα τροχαία είναι δύσκολο να είναι ανύπαρκτα – ακόμη κι όταν οδηγούμε σωστά – από τη στιγμή που είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη. Σκεφτείτε, λοιπόν, τι γίνεται όταν λειτουργούμε αντιστρόφως, οδηγώντας απρόσεκτα, ανεύθυνα, εγωκεντρικά και βίαια.
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα που δημοσίευσε τον Οκτώβριο του 2023 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με βάση στοιχεία του οργανισμού Community Road Accident (CARE), η χώρα μας είναι τέταρτη στην Ευρώπη στα τροχαία (οι τρεις χώρες που προηγούνται είναι η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Κροατία). Άξια αναφοράς η ανακοίνωση τής Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) αναφορικά με τα προσωρινά στοιχεία της έρευνας για τα «Οδικά Τροχαία Ατυχήματα» που ήταν αυξημένα κατά 0,7% τον Δεκέμβριο του 2023 σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα του 2022. Επιπλέον, βάσει στοιχείων της Τροχαίας, στη χώρα μας τους πρώτους 10 μήνες του προηγούμενου έτους έτους σημειώθηκαν 492 τροχαία με 518 νεκρούς. Τονίζεται δε ότι τέτοια αριθμητικά δεδομένα δεν απαντούν ούτε σε εμπόλεμη κατάσταση! Τραγικό και εξαιρετικά ανησυχητικό συνάμα είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας τα τροχαία δυστυχήματα αποτελούν την πρώτη αιτία θανάτου για τους νέους 15-29 ετών. Σε ένα ευρύτερο πλαίσιο πάντως, στους δρόμους της Ε.Ε το 2022 σημειώθηκαν 20.678 θάνατοι, σε μία ποσοστιαία αύξηση 4% σε σύγκριση με το 2021. Η μόνη χρονιά που οι χώρες τις Ε.Ε, και ταυτόχρονα η χώρα μας, κινήθηκαν σε χαμηλότερα ποσοστά, με μία πτώση 17%, ήταν το 2020 για ευνόητους φυσικά λόγους, εν καιρώ πανδημίας.
Όμως, δεν είναι δυνατόν να μένουμε κλεισμένοι μέσα προκειμένου να αποφύγουμε αυτή τη μάστιγα, αλλά να μάθουμε να φερόμαστε υπεύθυνα και να γίνουμε ώριμοι οδηγοί, αποφεύγοντας όσο είναι εφικτό «τους κινδύνους των δρόμων». Πρέπει να οδηγούμε νηφάλιοι, να σεβόμαστε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, να μην λειτουργούμε ασόβαρα και φυσικά να μην θεωρούμε ότι ο δρόμος είναι πίστα αγωνιστική. Για να το πετύχουμε αυτό, θα πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία ως λαός αλλά και ως άτομα μεμονωμένα. Οφείλουμε να δείξουμε τη λεγόμενη ατομική ευθύνη, η οποία είναι η βασική κινητήριος δύναμη για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος.
Επιπρόσθετα το κράτος έχει υποχρέωση να θέτει και να τηρεί τους σχετικούς νόμους, όπως πρόστιμα ή φυλάκιση ανάλογα την περίπτωση, άλλα και σωστή διαχείριση της είσπραξης προστίμων, καθώς και να διαθέτει τον κατάλληλο εξοπλισμό όπως περισσότερες και λειτουργικές κάμερες ανίχνευσης παραβάσεων. Παράλληλα, υποχρέωσή του είναι φροντίσει ώστε τα μέσα μαζικής μεταφοράς και το οδικό δίκτυο να είναι ασφαλή για τους πολίτες. Σημαντική, επίσης, είναι η κυκλοφοριακή αγωγή στην οποία τόσο το οικογενειακό περιβάλλον όσο και το σχολικό οφείλουν να εντάξουν τα παιδιά από μικρή ηλικία, προκειμένου ως μελλοντικοί οδηγοί να λειτουργούν περισσότερο υπεύθυνα από ορισμένους παλαιότερους, αλλά και με λιγότερο αυθορμητισμό και ένταση που είθισται να υπάρχει στην ηλικία τους.
Δυστυχώς, οι επίσημοι αριθμοί δεν ψεύδονται και υπάρχει δρόμος ακόμα προκειμένου να αποκτήσουμε ορθή οδηγική συμπεριφορά για το καλό όλων μας. Όμως, δεν είναι κάτι το ανέφικτο και γι’ αυτό καθένας από εμάς οφείλει να σκεφτεί ότι με τον τρόπο που οδηγεί ενδέχεται να βλάψει τόσο τον εαυτό του όσο και τους συνανθρώπους του. Κι εν τέλει, αν δεν νοιάζεται για τον εαυτό του – που θα έπρεπε – τουλάχιστον ας νοιαστεί για τους υπολοίπους, που δεν φταίνε σε τίποτα, να βρεθούν απέναντι από έναν ανεύθυνο ή μία ανεύθυνη οδηγό και εξαιτίας του να χάσουν τη ζωή τους ή στην καλύτερη περίπτωση να τραυματιστούν ελαφριά. Δυστυχώς, πόσα τέτοια παραδείγματα ανευθυνότητας έχουμε δει να στοιχίζουν τη ζωή αθώων ανθρώπων!
Δεν είναι άδικο να χάνει κάποιος τη ζωή του ή να τραυματίζεται σοβαρά, από βιασύνη να φτάσει πιο γρήγορα στον προορισμό του, σε μια στιγμή έξαψης ή ακόμα -αν είναι δυνατόν!- για να προβάλει ένα βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Αξίζει τον κόπο; Θεωρώ πως η απάντηση δεν μπορεί παρά να είναι αρνητική.
