Του Γιώργου Μπίμη

Ένα αλώβητο μίσος αποσκέπασε την πλάση, σε μια μάχη αμείλικτη και αδυσώπητη που κρατάει αιώνες, για να μυηθεί η ψυχή στον πόνο και στην καταδίκη, στον άγριο βασανισμό και στο μαρτυρικό θάνατο. 

Σ’ έναν χρόνο βουβό που ταξιδεύει αδιάφορα ανάμεσα σε ραγισμένους καθρέφτες, σε σκοτεινούς ουρανούς, σε κάμαρες κλειστές. Ολοένα και πιο βαθιά στη αμεταμέλητη σιωπή. Πάντα μ’ έναν ίσκιο στο παραπλανημένο βλέμμα. Και με μια λεπτή χαρακιά στο ξύλινο τετράγωνο παράθυρο, που  σκάβει, σαν τρυφερή φλόγα το σκοτάδι, που συντηρεί εναγώνια μια ανίσχυρη λευτεριά, προσηλυτίζοντας στο ομιχλώδες φως το άγιο φανέρωμα του ήλιου. 

Οδυνηρό ξεγέλασμα,  φθορά ζωής σε μια βαθιά διαρρηγμένη ενότητα. 

Κάποτε, θα αποκαλυφτεί μια τύψη στη μοναξιά του ονείρου, για να ελπίσει ο κόσμος και να πορευτεί στη δέουσα κατεύθυνση. Κάποτε θα συντριβεί το μαβί σύννεφο στην άκρη του καταχνιασμένου ορίζοντα.  Για να στάξει στην άγονη πέτρα η σαγήνη της πάναγνης βροχής κι ο άνεμος να χαράξει το έμβλημα της ελευθερίας του  πάνω στο αξεδίψαστο και στο αιματοκυλισμένο χώμα.  

Στο αιώνιο παρόν που ξυπνάει μνήμες και νοήματα, το ιδεατό σκίρτημα θα θροΐσει ξανά. 

Δυο χέρια θα ανοιχτούν, σαν φτερά, στον οίστρο της νύχτας, για να προσφέρουν στον βωμό το αίμα του πικρή θυσία, για να κυματίσει μια αυτούσια ελπίδα στη ρωμαλέα γη, για να ξυπνήσει ο οίστρος μιας αποκαλυπτικής αλήθειας.  

Για να γαληνέψουν οι ψυχές των απλών ανθρώπων και των άστρων. 

Για να βαδίσει ο κόσμος προς την αθανασία μ’ έναν ούριο ουρανό στο βλέμμα, με θούριους και με ύμνους, με επικά τραγούδια και με αναστάσιμες φωνές. 

Για να ανάψει πέρα, μακριά, στις νυχτωμένες πολιτείες, το ρίγος της φωτιάς κι ένας αποφασισμένος λαός να γίνει παρανάλωμα του πυρός στο καινούριο άγγελμα της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας και της αδερφοσύνης. 

Σε τούτο το πύρινο άθροισμα της νέας εποποιίας, όπου ο λόγος γίνεται εξομολόγηση και άφεση, ο πόνος θα αποκαθηλωθεί πάραυτα. Για να αυγάσει  πάλι το βαθύ αίσθημα της ευθύνης κι όπως το ακάματο κύμα που αχολογά στο ψιλόκοκκο ακρογιάλι,  να κραυγάσει το κορυφαίο απαίτημα: Ειρήνη, ψωμί, ισότητα, ελευθερία και δικαιοσύνη!