ΕΠΤΑΠΟΛΟΣ

Ο Ιωάννης Εύδυστος επιχειρεί να βαδίσει στο δύσκολο μονοπάτι της ποίησης, που από καιρό έχει χάσει της γοητεία της, καθώς δέχεται κατάκαρδα το πλήγμα μιας τέχνης που δεν έχει λαϊκά ερείσματα και σε αυτή την περίοδο δεν διαθέτει τα μέσα, μια αποτελεσματική πολιορκητική μηχανή, να σπάσει να τείχη της απομόνωσης. Στο μυαλό του δουλεύει εικόνες που τις μεταπλάθει σε έννοιες, που κάποτε δεν είναι και τόσο προσιτές, δεν τις διαπερνάς εύκολα με μια ματιά. Έχει μπροστά του έναν άδειο καμβά και με επιμονή, με τη ματιά ενός ιστοριοδίφη αναζητά το κατάλληλο χρώμα, τις λέξεις, που επιλέγει με αυστηρότητα μία μία. Δύσκολες λέξεις, άγνωστες λέξεις που χρειάζεται να αναζητήσεις στα κατάστιχα και να ερμηνεύσεις. Η ποίησή του μοιάζει περισσότερο με έρευνα, δεν μπορείς αλαφροΐσκιωτος να την περπατήσεις, η επίσκεψή της δεν μοιάζει με ταξίδι αναψυχής.