Η αιχμηρή μοναξιά των ηρώων. Αυτών ή ενός από εμάς. Ο καθένας από εμάς που διαλέγει να ζει μόνος από ενοχή ή από φόβο. Μήπως η μοναξιά είναι η τιμωρία επειδή φταίει; Μήπως φοβάται πως δεν είναι ικανός να αγαπηθεί; Ή μήπως γιατί η μοναξιά πηγάζει από την ίδια την ύπαρξη και ο ίδιος ο άνθρωπος γίνεται από μόνος, μοναχικός;
Ένας ήρωας από τα παλιά που δεν πίστεψε στην καλή του τύχη και την άλλαξε, ζώντας όλη του τη ζωή στην αγωνία της προσμονής του θανάτου, θεωρώντας πως ήταν μόνος ενώ ήταν μοναχικός.
Μια ηρωίδα, κληρονόμος μοναξιάς που καταλήγει να γίνει επιλογή. Μια πορεία ζωής που την τράβηξε σε μονοπάτια που άλλοι διάλεξαν για εκείνη, οδηγώντας την να πιστέψει ότι ήταν μοναχική, ενώ ήταν μόνη.
Πόσο αιχμηρή μπορεί να γίνει η μοναξιά; Τόσο που να μπορεί να επηρεάζει το μυαλό και να μπερδεύει την αλήθεια με το ψέμα; Τόσο που να μην μπορεί κανείς να ξεχωρίσει, αν τα πρόσωπα είναι πραγματικά ή αποκυήματα φαντασίας; Τόσο που να σε κάνει να αναρωτιέσαι, «αν σκέφτομαι κάτι, αυτό αυτομάτως υπάρχει;»
