ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ Ή ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ
''Ο τουρίστας ξεχωρίζει, ο ταξιδιώτης ενσωματώνεται. Ο τουρίστας ενδιαφέρεται για τον προορισμό, ο ταξιδιώτης για το ταξίδι. Ο τουρίστας δεν ξέρει πού βρίσκεται, ο ταξιδιώτης δεν ξέρει πού πηγαίνει.''
Τώρα 25% έκπτωση σε όλες τις παραγγελίες και 3,00€ μεταφορικά!
Απόρριψη
''Ο τουρίστας ξεχωρίζει, ο ταξιδιώτης ενσωματώνεται. Ο τουρίστας ενδιαφέρεται για τον προορισμό, ο ταξιδιώτης για το ταξίδι. Ο τουρίστας δεν ξέρει πού βρίσκεται, ο ταξιδιώτης δεν ξέρει πού πηγαίνει.''
Μέσω της γραφής, η γλώσσα μπορεί να λειτουργήσει με ποικίλους τρόπους, εφόσον η δυναμική της είναι τεράστια. Η καταγεγραμμένη γλώσσα μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για το παρελθόν και για το παρόν, είναι το εργαλείο για να εκφραστεί η δημιουργικότητα ενός επιστήμονα, φιλόσοφου, λογοτέχνη, ανθρώπου του πνεύματος ή της πράξης.
Και τώρα τι; Τι απομένει; Μια μάνα που πάντα θα προσμένει κι ένας πατέρας που θα ποτίζει δάκρυα το φεγγάρι. Ο κήπος δίχως άνοιξη θα μένει κι η νύχτα τη μέρα με μαύρα πέπλα θα σκεπάζει.
''Εγώ θα τραγουδώ γι’ αυτό τον έρωτα Που νίκησε συμβάσεις και σωστά Μ’ ωδίνες τον ξεγέννησα στα πέρατα Σπάζοντας βίαια σύνορα γνωστά.''
Η ψηφιακή τεχνολογία παραμένει κενό γράμμα για δισεκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο, που δεν έχουν δυνατότητα πρόσβασης. Η αγορά ενέργειας και ψηφιακής τεχνολογίας, με φωτεινές εξαιρέσεις, παραμένει πεδίο προνομιακό για την άρχουσα τάξη.
Της Μπρίμπου-Σταυράκης Ι. Ευστρατίας Ήταν μια φορά κι έναν καιρό, σ’ ένα χωριό της Λέσβου ο Μήτσος, ο οποίος ήταν κάποιαςηλικίας. Δεν είχε αποκτήσει δική του οικογένεια. Έπαιρνε αγροτική σύνταξη, […]
Της Μαρίας Καρυτινού Σήμερα οι νέοι αναζητούν τον έρωτα του απόλυτου μέσα από την αλήθεια, το δίκαιο, την ανθρωπιά, την ανέγερση των χαμένων ιδανικών, την εξεύρεση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Διαλαλούν […]
Του Ιανού Δελφινόσημου Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε για να αποδώσουμε μια έννοια ή να περιγράψουμε μια κατάσταση, έχουν να κάνουν με τη δυνατότητά μας, να προσλαμβάνουμε και να καταλαβαίνουμε τον […]
Δικαιοσύνη: Το υπέρτατο αγαθό σε μια κοινωνία. Απόλυτη εμπιστοσύνη των πολιτών σε αυτή τη μαγική κυρία που σε κάνει να νιώθεις δικαιωμένος. Αν όμως δεν κάνει τη δουλειά της, αν την αλυσοδένουν και την υποβιβάζουν άλλα συμφέροντα, αν τη φιμώνουν; Πώς οι άνθρωποι θα ζήσουν με το άδικο;
Στον πυκνό ιστό της καθημερινότητας, όπου οι ατέλειωτες ροές πληροφορίας και απαιτήσεων ασκούν πίεση σε κάθε γωνιά της ψυχής μας, τα παραμύθια αναδύονται ως φάροι φωτός, ρίχνοντας φως στο μονοπάτι της ανάπτυξης των παιδιών μας, ταυτόχρονα όμως και της κοινωνίας μας.
Μπορεί οι αιτίες να χάνονται, μα τα σημάδια παραμένουν κι εμείς σαστισμένοι ακόμη από εκείνη την παροδική έκσταση της ξαφνικής γιορτής, ξεκινάμε κυνηγώντας ξανά καινούριο φως. Όχι γιατί φοβόμαστε το σκοτάδι, μα γιατί νιώθουμε επιτακτική μας ανάγκη να ψάχνουμε κι ας μην βρίσκουμε, να βρίσκουμε και να μην μας κάνει, να βρίσκουμε πάλι και να μην αρκεί. Άλλωστε, πότε είναι αρκετό το φως;
