Το βουνό σωριάστηκε με πάταγο, παρασύροντας ολόκληρο το χωριό στην καταστροφή και τον αφανισμό. Κι όμως, μέσα από τα χαλάσματα τρία αδέρφια ανασηκώθηκαν και αναζήτησαν τον δικό τους δρόμο, να ορίσουν τη δική τους ζωή.
Δεν ήταν όμως οι πέτρες και το χώμα που τα βάρυναν περισσότερο αλλά οι κατολισθήσεις που στη διάρκεια του ταξιδιού τους έκαναν συντρίμμια τα όνειρά τους και τα ανάγκασαν να τραβήξουν σε διαφορετικά μονοπάτια.
Κι εκεί που νόμιζαν πως είχε οριστεί ένα τέλος, ένα χέρι ακούμπησε στον ώμο, μια φωνή κάλεσε τα χαμένα αδέρφια.
Το τρίστρατο δεν ήταν μόνο το τέλος αλλά η αρχή και ο ανεφοδιασμός με δύναμη και κουράγιο. Ήταν τα συναπαντήματα μες την ελπίδα και το νέο όνειρο.
Komninos Bookstore
Το «Τρίστρατο» είναι ένα συγκινητικό και καλοδουλεμένο αφήγημα, που
διατηρεί τον παλμό του ελληνικού χωριού, μεταφέρει τον αναγνώστη στις
πληγές του παρελθόντος και υπενθυμίζει τη δύναμη της ανθρώπινης
αντίστασης και της αξιοπρέπειας. Πρόκειται για μια ωδή στη μνήμη, την
αδικία, την τρυφερότητα και την προδοσία, γραμμένη με μια σπάνια ειλικρίνεια
και λογοτεχνική πυκνότητα.
Το «Τρίστρατο» συνδυάζει την ιστορική μαρτυρία, τον κοινωνικό ρεαλισμό και
την υπαρξιακή ευαισθησία.
Η πλοκή διακλαδίζεται σε δύο βασικές χρονικές περιόδους και χώρους:
Το 1963, οπότε συνέβη η καταστροφή του Μικρού Χωριού Ευρυτανίας, μια
αληθινή φυσική τραγωδία που αποτυπώνεται με λυρική αλλά ωμή
δραματουργία. Η κατολίσθηση γίνεται αλληγορία για το απρόβλεπτο της ζωής.
Και την περίοδο της μετανάστευσης στη Γερμανία, με τον Αριστομένη, έναν
τραγικό ήρωα, να συνθλίβεται ανάμεσα στην ανέχεια, την προδοσία και την
ανθρώπινη ανάγκη για στοργή. Η μετανάστευση στην ψυχρή Δύση
καταγράφεται με συγκλονιστική ακρίβεια και ψυχική ένταση.
Το ύφος είναι πλούσιο, ζωντανό, με έντονα συναισθηματικά φορτισμένες
εικόνες και μια αξιοσημείωτη σκηνοθετική ματιά. Οι σκηνές δεν περιγράφονται
απλώς αλλά δραματοποιούνται συχνά με κινηματογραφικό ρυθμό.
Οι διάλογοι είναι αυθεντικοί και σου αφήνουν την αίσθηση της αμεσότητας. Η
συγγραφέας εστιάζει «συγκινησιακά» τους χαρακτήρες, χωρίς ωραιοποιήσεις,
Απογυμνώνοντας τους από τις όποιες κοινωνικές μάσκες.
Οι χαρακτήρες είναι βαθιά τραυματισμένοι, μα και γήινοι.
Η Αρετή, αλλήθωρη, κακοποιημένη από τη μάνα της, θα αποτελέσει σύμβολο
γυναικείας επιμονής και κρυφής πνευματικότητας.
Ο Παντελής, επιζών της τραγωδίας, διασώζει την παιδική ευαισθησία του και
διαμορφώνει ένα εσωτερικό χρονικό πένθους.
Ο Αριστομένης, μετανάστης-μάρτυρας της Ιστορίας, ενσαρκώνει τον απόλυτο
τραγικό άνθρωπο που αναζητά λίγο φως μέσα σε μια απάνθρωπη κοινωνία.
Η σχέση του Αριστομένη με τη Μύριαμ αποκαλύπτει τις πιο σκοτεινές πτυχές
της ανάγκης για ανθρώπινη επαφή.
Δυνατά σημεία του βιβλίου
Ρεαλιστική και ποιητική γραφή ταυτόχρονα.
Δυνατές εικόνες και συγκινησιακή ένταση χωρίς μελοδραματισμούς.
Πολυπρόσωπο αφήγημα με συνοχή και συναισθηματική πυκνότητα.