Η πρώτη μου συνάντηση με τη Φόνη ήταν επεισοδιακή, αφού με πέρασε για αλεπού κι άρχισε να τσιρίζει. Και κάπως έτσι γνώρισα τη νέα μου οικογένεια και τους φίλους μου: Τη Φόνη, τον αδερφό της τον Θανάση, τον Γιάννη, τον Ορέστη και την Έλλη.
Εγκαταστάθηκα στο μεγάλο, γαλάζιο σπίτι, έξω από το χωριό «Περίσταση» της Πιερίας. Και τότε άρχισαν τα μυστήρια: Περίεργοι θόρυβοι, βιβλία και μολυβένιοι πολεμιστές να πέφτουν από τη βιβλιοθήκη, το κόκκινο ημερολόγιο της γιαγιάς Περσεφόνης, μία διάρρηξη, αλλά και η εξαφάνιση του ηλικιωμένου γείτονα, του κυρίου Αγησίλαου.
Μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου ανακαλύψαμε στοιχεία για την ιστορία της περιοχής και για τη γνωριμία της γιαγιάς της Φόνης μ’ έναν νεαρό διερμηνέα των Γερμανών, την περίοδο της Κατοχής. Μάθαμε για την ύπαρξη της εικόνας της Παναγιάς Πανσέληνου, πολύτιμου κειμήλιου της οικογένειας, που η προσφυγοπούλα προγιαγιά της, η Ευγενία, είχε φέρει από τον Πόντο. Ποια ήταν άραγε, η σχέση αυτής της εικόνας με την ιστορία δύο καλών φίλων, του Εμμανουήλ από τη Θεσσαλονίκη και του Ρωμανού από την Τραπεζούντα, την εποχή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας; Κι επιτέλους, πού ήταν κρυμμένη και πόσοι γνώριζαν την κρυψώνα;
Είμαι η Ρόζα, ένα κόκκινο κοκόνι που μοιάζει με αλεπού, και μαζί με τους φίλους μου καταφέραμε ν’ ανακαλύψουμε όλα τα μυστικά, που συνδέονται με την ιστορία της οικογένειας μέσα στους αιώνες.
